“Mijn moeder was het cement dat ons allemaal bij elkaar hield.”
Met het wegvallen van haar moeder zag het leven van Lonneke er van de een
op de andere dag totaal anders uit.
“Die dag heb ik overleefd dus dit kan ik ook wel handelen.”
Ik was nog een jonge vrouw toen mijn
moeder tijdens een welverdiende kampeervakantie
met mijn vader heel erg ziek werd.
Een paar dagen later hoorden
we dat het darmkanker was met uitzaaiingen in de lever.
De chemo zou haar alleen verlenging geven.
Mijn moeder wilde zo graag haar taak als
moeder afmaken. Er nog zo lang mogelijk
zijn. Het was haar niet gegund.
De laatste week staat op mijn netvlies gebrand.
Je ziet dat het eindig is en toch ben
je iedere ochtend blij dat ze er nog is.
Op een dag riep mijn moeder mij en mijn tante bij zich:
‘Ik wil niet meer’. Dan zit je daar
als broekie en moet je je moeder naar de
dood helpen. Ik heb mijzelf bij elkaar weten
te houden. Ik wilde haar met respect laten
gaan.
Twee dagen voor haar overlijden is ze in
slaap gebracht. Ze heeft nog heel bewust
afscheid genomen en is overleden zonder
dat een van ons erbij was. Tot letterlijk haar
laatste adem heeft ze geprobeerd ons dat
aanzien te besparen.
Mijn moeder was het cement dat ons allemaal bij elkaar hield, en dat viel weg.
Tussen het overlijden en de uitvaart werkten
we als gezin heel close samen.
Maar toen de tijd eroverheen ging, begon ons hele
gezin uit elkaar te vallen. Als mijn moeder
niet was overleden, dan had ik mijn familie
ook nog gehad
Met haar overlijden kwam het besef dat ik
sterker ben dan ik dacht. Op latere belangrijke momenten heb ik mij hieraan vastgehouden.
Toen ik een half jaar na haar overlijden wegging bij mijn partner, bijvoorbeeld.
En toen het tot een breuk kwam tussen
mij en mijn gezin. Als ik terugkijk dan weet
ik dat ik er alles aan heb gedaan om ons
gezin bij elkaar te houden. Hoewel ik daardoor vrede heb met hoe het is gelopen, is dit niet wat ik had gewild.
Ik kwam tot het besef dat ook ik recht heb
op een gelukkig leven, op veiligheid en
stabiliteit. Ik wilde gewoon goed zijn zoals
ik ben. Daarvoor moest ik het verleden loslaten.
De prijs is echt te hoog
Je moeder verliezen gaat recht door je ziel.
Maar, ik had dat grote verlies ook nodig om
te zien wie ik daadwerkelijk ben. Samen
met het enorme verlies werd mij ook het
leven aangereikt, ik hoefde het alleen maar
beet te pakken. Vanaf dat moment ben ik
mijn leven op gaan bouwen en ontdekte ik
mijn eigen kracht.
Nu sta ik heel zelfbewust in het leven
Ik heb allemaal nieuwe kanten en lagen
in mij kunnen ontdekken omdat ik na het
overlijden van mijn moeder zo extreem op
mijzelf werd teruggeworpen.
Nu heb ik een fijne relatie en prachtige
kinderen. Bovendien ben ik niet bang voor
de dood. Wel ben ik bang ook op mijn 48e
te overlijden. Ik wil absoluut niet dat mijn
kinderen dat meemaken, dus zorg ik goed
voor mijzelf.
Mijn moeder kent mijn partner, mijn kinderen en de plek waar wij wonen niet.
Andersom is mijn moeder voor mijn kinderen een vreemde. Dat is heel raar.
Mijn dochter werd eens ’s nachts wakker
van een nachtmerrie waarin ik overleed. Ik
durfde met zekerheid tegen haar te zeggen: “Ik ben dan weg, mijn lichaam is weg.
Maar de liefde, de kracht en de band die er
tussen ons is, die blijf jij altijd voelen.”
Het overlijden van mijn moeder heeft mij
ook iets heel praktisch gebracht. Als een
vriendin klaagt over haar moeder, dan
weet ik dat ik daar nooit last van heb. Ik kan
mijn moeder voor altijd zien als een engel
op een wolk, en die kan ik echt helemaal
perfect maken.
Helpende tips van Lonneke:
Maak belangrijke gebeurtenissen in jouw
toekomst bespreekbaar.
Vraag je dierbare: Wat zou jij nog willen?
Nu heb je de kans nog, vraag alles.
Wanneer het voelt als een zwart gat:
Er is altijd een weg uit. Doe de dingen die je wil
doen.
Ga door, ga verder, leef je leven ook voor je
dierbare.
Op de meest moeilijke momenten: een keer flink
huilen en toch weer doorgaan.
Stel jezelf de vraag: Wat zou zij nu tegen mij
hebben gezegd?
De kleine dingen in het leven die blijven. Kijk naar wat er nog wel is.
Denk aan wat zij zou wensen voor jou.
